ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE: Wiara, nadzieja, miłość

ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE: Wiara, nadzieja, miłość

1. Moc potężną w Swym działaniu
Z łaski Swej Bóg daje nam.
Jest to wiara, która wiedzie
Boży lud do niebios bram.

Refren: Wiara wszystko może zdziałać:
Zmarłym daje życia moc,
Grzmoty burzy w ciszę zmienia,
Zmienia w radość smutku noc.

2. Wiara w trudnych chwilach życia,
Gdy do ziemi boleść gnie,
Leczy nas, podnosi z łoża,
Sercom radość, pokój śle.

3. Wiara, jak ta zorza ranna,
Coraz jaśniej świeci, lśni;
Wiedzie nas do celu w górze
Poprzez wszystkie życia dni.

1. Święta miłość Chrystusowa niech połączy nas!
O, ten płomień rozniecajmy, jeśli w sercu zgasł!
W tej miłości nabędziemy do zwycięstwa sił,
Łatwo krzyż swój poniesiemy, choćby ciężki był.

2. W tej miłości też podajmy sobie bratnią dłoń!
A rozkwitną serca nasze jak wiosenna błoń.
Uczmy się od Pana znosić ciężar dnia i trud,
Aby każdy służyć Bogu coraz wierniej mógł.

3. Ucz nas, Panie, kochać bliźnich, kochać wszystkich wraz,
A zgubionych wieść do Ciebie w ten zbawienia czas,
By z krynicy Twej miłości każdy czerpać chciał
Dary łaski dla swej duszy i w Twej prawdzie trwał.

4. Rozlej w sercach miłość Twoją, wielki Mistrzu nasz!
Twojej naucz nas mądrości, prawą drogę wskaż.
Przezwyciężaj nas codziennie mocą łaski Swej
I na drodze do Ojczyzny nas w Swej pieczy miej!

1. Nas miłość uszczęśliwia,
Błogosławieństwem tchnie,
Łagodność niesie, dobroć też,
I pokój niebios śle.

Refren: Dobry Bóg, On miłuje lud Swój;
Dobry Bóg, w Nim miłości zdrój!
Nas miłość uszczęśliwia,
Jednoczy w jeden zbór.
Naszego Stwórcę chwalmy więc,
Zbawionych tworząc chór!

2. Świat pełen jest cierpienia,
Goryczy, bólu, łez;
Lecz miłość uszczęśliwia nas:
Cierpieniom kładzie kres.

3. A gdy nas Bóg zgromadzi
U Swego tronu chwał,
Pieśń wdzięczną zaśpiewamy
Mu, Że nam Swą miłość dał!

Miłość Bożą w sercu swym dzisiaj mam!
Tą miłością coraz bardziej kocham Cię!
W Tobie widzę też wspaniałość Króla chwał,
Bo miłość Bożą w sercu swym dzisiaj mam!

1. Stale wierz, i w noc, i w dzień;
Wierz, choć burze trwożą cię!
Z słów Jezusa moc swą bierz,
Jezus mówi: „Tylko wierz!”

Refren: Wierzyć chcę, o Boże mój,
Z wiarą podjąć z grzechem bój!
Wiernym chcę Ci zawsze być,
Z Tobą i dla Ciebie żyć!

2. Jezus mocą Ducha chce
Dziś wypełnić serce Twe;
Przyjdź więc Doń i łaskę bierz,
Jezus mówi: „Dziecię, wierz!”

3. Szczęśliw, kogo słońca blask
Opromienia z Bożych łask!
Głębią wiary serce mierz,
Jezus mówi: „Dziecię, wierz!

1. Choćbym posiadł mądrość wielką
I znał wolę Bożą też;
Choćbym zgłębił wiedzę wszelką
I tajniki jej po kres,
Jednak byłyby me czyny,
Wiedzy i mądrości znak,
Bez wartości z tej przyczyny,
Że miłości jest im brak.

2. Gdybym nawet był prorokiem,
Tajemnice wszystkie znał;
Gdybym nawet wiary wzrokiem
Ponad światy wzbić się miał;
Gdybym nawet darem słowa
Przekonywał wszystkich tak:
Niczym będzie moja mowa,
Gdy miłości jest jej brak.

3. Choćbym dobra własne rozdał,
A sam cierpiał wielki głód;
Choćbym nawet życie oddał
Za mych bliźnich i za lud;
Choćbym wszystko czynił chętnie,
Próżne byłoby to wszak,
Gdyby Bóg mnie nie poświęcił
I miłości było brak.

4. Miłość jest największym skarbem,
Jaki człowiek w sercu ma;
Srebro, złoto znikną z czasem,
Miłość jednak wiecznie trwa.
Wnet nadziei, jak też wiary,
Już nie będzie więcej, nie,
I ustaną wszystkie dary:
Miłość wszak nie skończy się!

1. Ufaj, duszo moja, Bóg z tobą jest!
W wierze twa ostoja, więc już nie trwóż się!
Wnet pierzchnie cień, zajaśnieje dzień!
Pan ci wiosnę wróci, tylko uwierz Weń!
W najsroższej burzy, w zamęcie trwóg,
Chronić ciebie będzie twój wierny Bóg.

2. Ufaj, duszo moja, Bóg z tobą jest!
W wierze twa ostoja, więc już nie trwóż się!
Choć cały świat pełen złości, zdrad,
Gdy zaufasz Zbawcy, zwalczysz grzechu jad.
Więc trwaj w otusze, bezsilny wróg,
Duszę twą obroni Wszechmocny Bóg!

3. Ufaj, duszo moja, Bóg z tobą jest!
W wierze twa ostoja, więc już nie trwóż się!
Skończy się bój i pielgrzymki znój;
Wnet ustaną skargi, Pan lud przyjmie Swój.
W najsroższej burzy, w zamęcie trwóg,
Chronić ciebie będzie twój wierny Bóg!

1. Wierzyć — znaczy dziś poznawać
Wolę Boga i w niej trwać;
Świat i grzech, i zło zostawiać,
Tylko Stwórcę czcić i znać.

2. Wierzyć — znaczy oczekiwać
Miłosierdzia z Pańskich rąk,
W krwi Jezusa grzechy zmywać,
Cenić wielkość Jego mąk.

3. Wierzyć — znaczy całym sercem
Ufać Bogu i w Nim żyć;
Razem z Panem przejść przez życie
I wraz z Nim też w niebie być.

4. Wierzyć — znaczy Słowo Pana
Przyjąć i stosować je;
Przykazania Jego spełniać
I tak żyć, jak On sam chce.

5. Wierzyć — znaczy dziś nie wątpić
W obietnice Jego słów;
Że On po Swój lud wybrany
Na tę ziemię przyjdzie znów.

1. Czasami słyszę dźwięki, cudownie w uszach brzmią,
I wiem, że to mój Ojciec śle z nieba pieśni ton!
Bo głosy to anielskie, radosnej chwały chór,
Porywa mnie ku niebu dla Boga wznosząc wtór.

Refren: Niebiańska to muzyka,
Miłości nutą tchnie,
Porywa mnie ku niebu,
Me serce do niej lgnie!

2. Jej delikatne dźwięki przynoszą pokój mi,
Tak, jakby Boży rozkaz usunął zło i łzy.
Ten chór brzmi znacznie mocniej niż wiatr i fale mórz,
By móc kopułę nieba wypełnić chwałą już.

3. Muzyka ta przykuwa uwagę w pełni mą,
Harmonia jej mi mówi, kto skomponował ją.
Dziś umiem już dostrzegać wspaniałych dźwięków treść,
Bo mówią o Jezusie, o Zbawcy niosą wieść.

1. Dziś naucz mnie kochać,
Dziś naucz mnie kochać,
Dziś kochać mnie ucz,
Bym mógł już wkrótce powitać Ciebie.

2. Dziś pomóż być wiernym,
Dziś pomóż być wiernym,
Dziś wiernym być ucz,
Bym mógł już wkrótce powitać Ciebie.

3. Dziś pomóż być dobrym,
Dziś pomóż być dobrym,
Dziś dobrym być ucz,
Bym mógł już wkrótce powitać Ciebie.

4. Dziś pomóż być świętym,
Dziś pomóż być świętym,
Dziś świętym być ucz,
Bym mógł już wkrótce powitać Ciebie,
Mój Zbawco i Panie,
Chcę być gotowy powitać Ciebie.

1. O nadziejo, światło w ciemnej nocy!
Z tobą ja ochotnie pójdę wzwyż;
Gdy mi obcy świat, gdym bez pomocy,
Ty w ochłodę zmieniasz ciężki krzyż,
Ty w ochłodę zmieniasz ciężki krzyż!

2. O nadziejo, twoje gwiazdy płoną
I przynoszą pokój z górnych stref!
Tam ja wznoszę swoją myśl stęsknioną,
Skąd nadzieję niesie Ducha wiew,
Skąd nadzieję niesie Ducha wiew!

3. Niebios kraju, tęsknię z całej duszy
Do twych pełnych świętej ciszy miejsc,
Gdzie się oręż krwawy złamie, skruszy,
Gdzie z radością wkrótce mogę wejść,
Gdzie z radością wkrótce mogę wejść!

4. Pozostaje jeszcze odpocznienie
Tym, co z Panem nieśli krzyża ból,
Lecz już tu ochłody błogie cienie
Zsyła wiernym nasz niebieski Król,
Zsyła wiernym nasz niebieski Król!